
Το Γκάζοχώρι ή Γκάζι δημιουργήθηκε γύρω από τις εγκαταστάσεις του εργοστασίου υγραερίου που υπήρχε εκεί. Κατοικήθηκε από ανθρώπους που δούλευαν στο εργοστάσιο και αργότερα στα 50s και 60s η κυβέρνηση κάνοντας μια από τις ξακουστές μετακινήσεις πληθυσμού μετ εγκατέστησε αρκετούς Πομάκους δίνοντας τους περιστασιακές δουλειές. Αργότερα αφού το Ψυρρή έγινε ντεμοντέ τα μπαρ μαζί με την μανία της ανάπλασης και της δημιουργίας ενός hipster inner city προαστίου, που τόσο παταγωδώς απέτυχε στο Ψυρρή, μεταφέρθηκαν στο Γκάζι. Στο Γκάζι συμβαίνουν όλα τώρα πια. Ο πληθυσμός εκδιώχθηκε, οι άδειες νυχτερινών μαγαζιών δίνονται για άλλη μια φορά με το τσουβάλι, οι αρχιτεκτονικές παρεμβάσεις είναι τουλάχιστον σοκαριστικές και απλά αναρωτιόμαστε πόσες περιοχές πρέπει να ξοδευτούν μέχρι να καταλάβουν οι πολεοδόμοι και οι αρχιτέκτονες το προφανές: δεν μπορείς να μπολιάσεις ζωή μέσα σε μια κοινότητα, πρέπει να δημιουργηθεί μόνη της!

Αν ποτέ το Γκάζι υπήρξε ελκυστικό ήταν γιατί συνδύαζε μια παλιά Αθήνα με μια πιο κοφτερή πλευρά της πόλης. Αυλές, ησυχία, παλιά καφενεία, εργατιά και όλα αυτά έφτιαχναν μια συνοικία διαφορετική. Τώρα αυτή η πλευρά όχι μόνο δεν έχει ενδιαφέρον για τους αρχιτέκτονες αλλά με την καταστροφική μανία που προστάζει το real estate και οι νόμοι της αγοράς η παλιά εικόνα του Γκαζιού αρχίζει να θάβεται ζωντανή όπως αυτό το όμορφο κτίριο της φωτογραφίας. Κανένας λόγος για αναπαλαίωση παλαιών κτισμάτων, κανένας λόγος για την διάσωση των κήπων (και του χαμένου τρόπου ζωής των), μόνο η καταστροφική μανία των lofts που ερχόμενα σε αντιδιαστολή με τον απελθέντα αστικό ιστό που τόσο παθιασμένα προσπαθούν να αφανίσουν αντί για κήπους προσφέρουν υπόγεια πάρκινγκ αυτοκινήτων και πυλωτές (?!). Το μοντερνιστικό όνειρο της Αθήνας σε απόλυτη γκλαμουριά.

Το κτίριο στη φωτογραφία θα ανεγερθεί στον κήπο του παλιού σπιτιού, χωρίς άδεια από τον αποχωρήσαντα κάτοικο της μονοκατοικίας. Ίσως ο αρχιτέκτων να τον χρημάτισε για να σηκωθεί να φύγει πιο εύκολα χωρίς να παραπονεθεί που θα κοτσάρουν ένα 3όροφο loft (sic) μπροστά στο σπίτι του.
Βλέποντας τέτοιου είδους πολιτισμό από την πλευρά του κράτους μας κάνει γελάμε όταν προσπαθούν να μας πουλήσουν ποδηλατοδρόμους στην Πανεπιστημίου μπροστά στo Attica...
Το ερώτημα παραμένει: οι αρχιτέκτονες τελικά έχουν ευθύνη?