01/07/2011

TO ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ


...όσο βίαιο είναι και το μυαλό του!

1 comment:

  1. Την Τετάρτη έφαγα τα χημικά, την Πέμπτη μούδιαζαν τα χέρια μου και τα πόδια μου, σαν να μου είχε πιέσει κάποιος με δύναμη τα δάχτυλά μου. Είχα ίλιγγο, ζαλάδα, και ήθελα να πιω νερό, πολύ νερό που μετά από λίγα λεπτά το ξέρναγα..
    Δεν σας το λέω αυτό για να μου στείλετε γιατρό...
    Σκέφτομαι όμως ότι η χειρότερη βία δεν είναι το γκλόμπ που σκάει πάνω στο κεφάλι του άοπλου διαδηλωτή, αλλά είναι το χημικό, που σκάει στο δρόμο ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ εκείνων που δεν μπορούν λόγο φύσης και θέσης να εμπλακούν και να αντιδράσουν.
    Με τους τόνους χημικά που έριξαν την Τετάρτη, και που δεν φεύγουν έτσι σε μία στιγμή, τι αναπνέουν τα παιδιά, οι ηλικιωμένοι και όλοι οι μη μάχιμοι κάτοικοι της πόλης των Αθηνών; Και για πόσο χρονικό διάστημα θα αναπνέουν αυτά τα δηλητήρια; Επειδή δεν φαίνονται, και δεν είναι άμεση και εμφανής η ζημία που μπορούν να κάνουν, δεν σημαίνει ότι δεν την κάνουν και ότι η χρήση τους δεν είναι και αυτή η χειρότερη και πιο στυγνή μορφή βίας. ( που έχει αντίκτυπο και σε βάθος χρόνου).
    Τι είδους ηθική (;;; μαλακία έγραψα- δεν υπάρχει αυτό το πράγμα) έχει μία κυβέρνηση που δηλητηριάζει έτσι τους πολίτες της;;;
    Ένα κράτος δεν είναι το έδαφος και η περιουσία, είναι ο κόσμος που ζει στον τόπο αυτό. Αν του ρίξεις φλιτ τι θα μείνει στο τέλος;
    Προφανώς και δεν τους ενδιαφέρει αυτός ο κόσμος. Τους ενδιαφέρουν όλα τα υπόλοιπα, ( σαν καλά αρπακτικά που είναι).
    Δεν ξέρω αν υπάρχουν κάποιοι που ακόμα πιστεύουν ότι αυτοί οι ξεφτιλισμένοι που διέταξαν να δηλητηριαστεί ο πληθυσμός της πόλης έχουν κάποιο νόμιμο δικαίωμα να βρίσκονται εκεί που βρίσκονται.

    Αν πραγματικά υπάρχουν, θα πρέπει να αναθεωρήσουμε τον ορισμό της λέξης ηλιθιότητα.

    ReplyDelete