«Πιστεύω ότι ο φυσικός χώρος μιας ταινίας είναι η αίθουσα, αλλά πιστεύω επίσης ότι η προσωρινή αίθουσα του ανεξάρτητου κινηματογράφου είναι το διαδίκτυο।Ίσως είναι και μια πράξη διαμαρτυρίας για την αιχμαλωσία του ανεξάρτητου κινηματογράφου - ο κινηματογράφος εκτός από διασκέδαση είναι εν δυνάμει κοινωνική κριτική που πρέπει να ακούγεται। Για τους παραπάνω λόγους, καθώς και γιατί πιστεύω ότι μετά από μερικά χρόνια τα πνευματικά δικαιώματα ενός κινηματογραφικού έργου πρέπει να είναι συνιδιοκτησία του δημιουργού και του κοινού, έχω ανεβάσει τις δυο πρώτες ταινίες μου στο διαδίκτυο, για ελεύθερη θέαση».
Open source documentaries (The Prism), οι θεατές ως παραγωγοί (debtocracy), οι θεατές ως «συνιδιοκτήτες». O σκηνοθέτης, ζωγράφος και καθηγητής της ΑΣΚΤ Κυριάκος Κατζουράκης ανεβάζει τις ταινίες του Γλυκιά Μνήμη (2005) και Ο Δρόμος προς τη Δύση για ελεύθερη θέαση στο διαδίκτυο. «Αδερφές» ταινίες -που πραγματεύονται τα θέματα της μετανάστευσης, του ξένου, της αναζήτησης ταυτότητας και της μνήμης.
Πέρα από νομοσχέδια, multiplex, ένα ακέφαλο ΕΚΚ και (χωρίς) λεφτά η αναμόρφωση του κινηματογραφικού τοπίου, όπως όλων των πραγμάτων, γίνεται από τα μέσα.
No comments:
Post a Comment