ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Και ήρθε λοιπόν ο Αύγουστος και ξεχυθήκανε όλα τα παιδιά της πόλης στην ύπαιθρο ψάχνοντας μερικές στιγμές χαλάρωσης και επαφής με την φύση. Όσοι βέβαια μπορούσαν. Στην μετά κρίση εποχή όπου η οικολογία δεν ενδιαφέρει σχεδόν κανένα από τις φυλές τις πόλεις είδαμε μια ύπαιθρο ακόμα πιο ζαλισμένη και μπερδεμένη από την πόλη. Ο τουρισμός η τελευταία πηγή εσόδων για πολλές περιοχές είναι μια μίξη από συμφέροντα και συντεχνίες ενώ η φύση ενδιαφέρει μόνο όταν υπάρχει υποθάλπτον κέρδος. Η ελληνική επιχειρηματικότητα απλά υπάρχει μόνο όταν δεν υπάρχει απόδειξη, το ελεύθερο κάμπινγκ συνήθως όταν υπάρχει καφενείο και τυρόπιτα/φραπέ δίπλα, και η παράδοση και ο τρόπος ζωής της εγκαταλείπετε για πάντα. Οι νέοι της επαρχίας συνήθως δεν ξέρουν καν τα μονοπάτια του τόπου τους και ονειρεύονται ακόμα "στιγμές Μυκόνου" με το ανάλογο γκλάμουρ, ενώ τα καίκια εγκαταλείπονται και οι ντομάτες της σαλάτες είναι εισαγωγή από όπου βρέθηκε φθηνότερα.
Σε αυτό το τοπίο σίγουρα η δημιουργία είναι σχεδόν αδύνατη.
Παρ όλα αυτά το ελληνικό καλοκαίρι ακόμα δίνει στιγμές αυθετνικές, λίγες η πολλές αυτό θα το αναρωτηθούμε τον χειμώνα στην πόλη, τότε που εικονες σαν αυτές τις χρειαζόμαστε για να πάρουμε λίγο δύναμη.

Ρικλέιμ.