Αυτό που ενδιαφέρει πολύ την ομάδα και που αναμένεται να αποτελέσει κεντρικό της στόχο στο προσεχές μέλλον είναι η διερεύνηση τρόπων για την εξάπλωση της χρήσης των αστικών κενών.
Δεδομένης της φυσικής δυσκολίας της απομάκρυνσης ανενεργών κτηριακών όγκων και λοιπών οχλήσεων, κρίνεται απαραίτητος ένας επαναπροσδιορισμός της σχέσης του πληθυσμού με τα υφιστάμενα αστικά κενά, είτε πρόκειται για οργανωμένους χώρους-πλατείες, είτε πρόκειται απλώς για αναξιοποίητα οικόπεδα. Σε αντίθεση με ενέργειες άλλων ομάδων, η δική μας σκέψη προσβλέπει στην καλλιέργεια της σχέσης του πολίτη με το δημόσιο χώρο περισσότερο από τον απλό καλλωπισμό των κενών αυτών. Μας ενδιαφέρει η σταδιακή μετατροπή της κοινωνίας σε κοινότητα με την ενσωμάτωση των χώρων αυτών στην καθημερινότητα των πολιτών, η αποκατάσταση δηλαδή της ομαλότητας στη σχέση του καθημερινού πολίτη με το δημόσιο και κοινόχρηστο περιβάλλον του.
Οι αναζητήσεις μας πηγάζουν από μια νέα αντίληψη για το αστικό τοπίο, εκεί όπου κυριαρχεί η ισορροπία ανάμεσα στο κοινό όφελος και στο κέρδος, εκεί όπου το τεχνητό με το φυσικό συναντώνται και δημιουργούν κοινού τόπους για τη συμβίωση των ανθρώπων αυτής της πόλης.
2. Αρχιτεκτονική Αφαίρεση
Όσον αφορά την αρχιτεκτονική, ένα από τα στοιχεία που δεν
έχει ποτέ εξεταστεί η δυναμική του και ενδιαφέρει την ομάδα
είναι η έννοια της αφαίρεσης. Χωρίς να χαρακτηρίζεται «ερ-
γαλείο» επακριβώς, η αφαίρεση σε οικοδομικό όγκο (κτίρια)
ή θόρυβο (πινακίδες, κολόνες) και κατ' επέκταση μια πιο θε-
ωρητική έννοια της αφαίρεσης συμπίπτει με την ανάγκη της
κοινωνίας για περισσότερους ελεύθερους χώρους, περισσό-
τερους φυσικούς χώρους, πλατείες, πάρκα και χώρους συνεύ-
ρεσης των ανθρώπων. Σε αντίθεση με άλλες «συλλογικό-
τητες», όπως οι Ατενίστας, η αναφορά γίνεται όχι απλά ως μια
καλλωπιστική ανάγκη, αλλά ως μια υποδομή για την αυτοργά-
νωση των ανθρώπων προς μια κοινή πορεία, την κοινή ζωή
τους μέσα στην πόλη.
Από την αυτοδιαχείριση της ενέργειας στην καλλιέργεια σε
αστικούς αγρούς, την ποδηλασία σε ελεύθερους απο αυτοκι-
νητική βία δρόμους, την ελευθερία της σκέψης και την αυτοά-
μυνα ενάντια στο φασισμό που υποβόσκει σήμερα, η
παραδοσιακή αρχιτεκτονική βασίζεται σε έναν τρόπο ζωής
που δεν προσθέτει κερδοσκοπικά, αντιθέτως εξισορροπεί το
τεχνητό με το φυσικό δημιουργώντας χώρο για τη συνεύρεση
των ανθρώπων με μοναδικό σκοπό τη δημιουργία.
No comments:
Post a Comment