ΩΜΗ ΒΙΑ

O δημόσιος χώρος κάποτε ήταν η προέκταση του ιδιωτικού, του σπιτιού μας. Η παραδοσιακή μινιμαλιστική πρακτική του ασβεστώματος υπήρξε το ελληνικό street art για αιώνες. Σήμερα, είναι μια πρακτική που εκλείπει Ο μοντερνισμός ως απολυταρχική και τις περισσότερες φορές φασιστική πρακτική έχει προσπαθήσει με μανία να επιβληθεί στον παραδοσιακό τρόπο. Κάποιοι βλέπουν ακόμα την παράδοση σαν κάτι που τους ενδιαφέρει και τον δρόμο σαν κάτι που μπορούν να κάνουν ομορφότερο, να το κάνουν δικό τους περιποιώντας τον. Κάποιοι πάλι όχι. Και δυστυχώς αυτοί είναι που υπερισχύουν για τον απλούστατο λόγο ότι χρησιμοποιούν βία. Είτε παρκάροντας πάνω στα πεζοδρόμια, είτε κόβοντας τα δέντρα, είτε μολύνοντας με τα καυσαέρια τους την ατμόσφαιρα

Περπατώντας δίπλα από αυτό το δέντρο δεν θα το είχε προσέξει κανείς αν ήταν ακόμα εκεί. Θα ήταν απλά ένα φρεσκοαβεστωμένο δέντρο. Τώρα το χέρι που το έκοψε με τόση αναίτια βία είναι αυτό που υπερισχύει. Και πραγματικά όσο και να προσπαθήσει κάποιος είναι δύσκολο να σκεφτεί ποιον θα μπορούσε να ενοχλεί ένα δέντρο. Δύο όψεις μιας πόλης που έχει χάσει την λογική και έχει βρει το τίποτα.