LOCAL HEROES: ΣΤΕΛΙΟΣ ΦΑΪΤΑΚΗΣ

Ο Στέλιος σε Ninjitsu practice session στη Γαύδο.

Συνδυάζοντας Ninjitsu, graffiti, βυζαντινή αγιογραφία, πολιτική/οικολογία, ιαπωνική Εντο εικονογραφία και αυθεντική αθηναική αλητεία ξεκίνησε να βάφει τους τοίχους και δρόμους της Αθήνας το 1994. Μεγάλωσε στα Δυτικά προάστεια, σε ένα ευχάριστο περιβάλον εργατικής οικογένειας παρέα με ένα κινισιακό πρόβλημα στο δεξί χέρι. Απο μικρός ανέπτυξε ένα διαρκώς αυξανόμενο πάθος για τα βιβλία και την γνώση εν γένει. Στο σχολείο κόλησε περισσότερο με τα Μαθηματικά, τη Γεωμετρία και τη Φυσική, αντικέιμενα για τα οποία τρέφει ενδιαφέρον ακόμα και σήμερα.
"Ζωγραφίζω όσο θυμάμαι τον εαυτό μου". Την εποχή του σχολείου (1994) άρχισε να βγαίνει στους δρόμους. Το graffitti τότε ήταν νηπιακό στην Αθήνα. "Δεν ξέρω γιατί ζωγραφίζουν οι άνθρωποι στους τοίχους, ξέρω γιατί εγώ ζωγραφίζω στους τοίχους. Κατ' αρχήν μ' αρέσει η μνημειακότητα που έχει ένας τοίχος. Το μέγεθος. Ο κόσμος στέκεται μπροστά του και το έργο τον περιβάλλει".
Όταν βγεις έξω απευθύνεσαι σε όλους αυτόματα. Η Αθήνα, πόλη άσχημη και χωρίς αρχιτεκτονική, είναι ο παράδεισος του γκραφιτά, είναι ένα playground. Παρακαλάει να την βάψουν. Με ηλιόλουστες μέρες ακόμα και μέσα στον χειμώνα οι γκραφιτάδες σαν τον Στέλιο πρέπει να είναι οι μόνοι χαρούμενοι άνθρωποι στην Αθήνα.
Ο Στέλιος αυτοπροσδιορίζεται ως μαθητευόμενος ζωγράφος, όχι ως καλλιτέχνης. Ο όρος καλιτέχνης τον απωθεί. Όσο κι αν φαίνεται παράδοξο σε κάποιον, τη ζωγραφική του την αποκαλεί θρησκευτική. Θέλει να έχει λέει, το θρησκευτικό συναίσθημα που κουβαλάει ο ίδιος σαν άνθρωπος.
Η λογική του είναι σαρωτική. Για πρώτη φορά στην Ιστορία υπάρχει τόσο έντονο οικολογικό πρόβλημα. Βρισκόμαστε σε ένα τέλος εποχής. Η γη δεν αντέχει να παράγει άπειρο κέρδος, οι πρώτες ύλες είναι περιορισμένες και κάποια στιγμή τα δάση θα αφανιστούν, το νερό θα τελειώσει, η ατμόσφαιρα θα μολυνθεί. "Ολα αυτά είναι αποτέλεσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας και του καπιταλισμού, ενός συστήματος που έχει ημερομηνία λήξης. Ακόμα και τίποτε να μην κάνουμε εμείς, το σύστημα αυτό μοιραία θα καταρρεύσει και θα περάσουμε σε μια εποχή Mad Max."
Όσο για τη θρησκευτικότητα? "Δεν ανήκω σε κανένα δόγμα, δεν πηγαίνω στην εκκλησία, δεν είμαι χριστιανός ή οτιδήποτε άλλο, αλλά με κάποιο τρόπο όταν βρεθώ περικυκλωμένος απο τη φύση κάτι με καταβάλει. Έχω αυτή την αίσθηση του παράξενου. Είμαι ένας άνθρωπος που λαμβάνει κάποια μηνύματα από τη φύση. Δεν μπορώ να τα ορίσω ακριβώς και αυτό νομίζω είναι μια θρησκευτική λογική. Πιστεύω ότι τα πάντα ενώνονται τελικά σε ένα πράγμα και δεν μπορώ να τα διαχωρίσω με τη λογική άνθρωπος και φύση. Αυτά τα δύο πρέπει να γίνουν ένα".
Η δεύτερη ατομική έκθεση του Στέλιου Φαϊτάκη "...to a blessed land of new promise" ανοίγει στις 17 Σεπτεμβρίου στον χώρο τέχνης The Breeder, στον Κεραμεικό. Να είσαι εκεί!

Για το myspace του Στέλλιου κάνε κλικ εδώ.

Για την The Breeder κάνε κλικ εδώ.