Σε μια πόλη γεμάτη σκαλωσιές και πενταβρώμικες λινάτσες που κρέμονται στις προσόψεις κτιρίων χωρίς προφανή λόγο – εκτός ίσως από το να κρατάνε σκιά στα περιστέρια – δύσκολα θα σκέφτονταν κανείς μια οικοδομή ως έργο τέχνης. Ή έστω καμβά. Το Μουσείο Αμερικανικής Ιστορίας, Whitney, αντιθέτως το σκέφτηκε. Την στιγμή που το δικό μας Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης συμπληρώνει 10 χρόνια εκθέσεων χωρίς μόνιμη στέγη, το Whitney, που στεγάζεται σε ένα εξαιρετικής αισθητικής κτίριο, ετοιμάζεται να εγκαινιάσει ένα δεύτερο στο downtown Manhattan (sic). Μέχρι τότε ανάθεσε σε τέσσερις εικαστικούς (Guyton/Walker, Tauba Auerbach, Barbara Kruger) την δημιουργία έργων που θα καλύπτουν τις σκαλωσιές και τους άβαφους ακόμα τοίχους του μέχρι να παραδοθεί στο κοινό. Την περίοδο αυτή «εκθέτει» η Barbara Kruger (φωτό). Στην ουσία μιλάμε για τυπωμένα vinyl αυτοκόλλητα, cheep and good δηλαδή. Απόδειξη ότι δεν χρειάζεται εξωφρενικό budget για να κάνεις τη διαφορά, ούτε καν εξωφρενικές ιδέες. Όχι ότι το κτίριο ΦΙΞ το οποίο θα στεγάσει εντέλει το ΕΜΣΤ δεν έχει υπάρξει ... επιμελώς ατημέλητο για τα γούστα του μέσου Νεοέλληνα φιλότεχνου τα τελευταία χρόνια αλλά και η προσέγγιση του Whitney δεν είναι κακή...
30/09/2010
28/09/2010
27/09/2010
NEA ΠΡΟΤΑΣΗ
::
ο φετιχισμός με τα τεχνικά έργα και το μοντερνιστικό μοντέλο μαζικής σχεδίασης έχει αποδειχθεί πολλάκις ότι είναι αδιέξοδο.
::
λιγότερα αυτοκίνητα = περισσότερα ποδήλατα
::
οι αρχιτέκτονες πρέπει να μάθουν την αφαίρεση κε Βλαστέ!
::
26/09/2010
24/09/2010
SAVVATOVRADO STIN PISTA REDUX
Στην τελευταία Γενική Συνέλευση της ομάδας αποφασίστηκε η επαναφορά του μηνιαίου βραδυνού ride της ομάδας. Τους τελευταίους μήνες λόγω διάφορων υποχρεώσεων είχε ατονήσει αυτό το ride. Από αυτό τον μήνα λοιπόν και κάθε τελευταίο Σάββατο του μήνα η ομάδα προσκαλεί τους φίλους της για μια νυχτερινή εξόρμηση. Το βήμα πάντοτε "χαλαρά επιθετικό", δεν σημαίνει ότι πάντοτε θα κάνουμε πολλά χιλιόμετρα με υψηλές ταχύτητες... Είναι απλά μια συνάντηση ποδηλατών που θέλουν να τρέχουν σε γρηγορότερο βήμα από τις συνηθισμένες "βόλτες". Σε κάποια φάση της βραδυάς θα υπάρχει μπυροποσία, πάντοτε.
Αυτό το Σάββατο θα πάμε ride στο Πάρκο Αντώνη Τρίτση.
Μπύρες στο υπαίθριο καφέ του πάρκου "Υπογλυκαιμίες".
Σε περίπτωση βροχής το ride δεν αναβάλεται, ίσως απλά οι μπύρες να έρθουν γρηγορότερα αν έχει καταιγίδα.
Τα λέμε στην Πλατεία Κολωνακίου στις 9 λοιπόν!
Αυτό το Σάββατο θα πάμε ride στο Πάρκο Αντώνη Τρίτση.
Μπύρες στο υπαίθριο καφέ του πάρκου "Υπογλυκαιμίες".
Σε περίπτωση βροχής το ride δεν αναβάλεται, ίσως απλά οι μπύρες να έρθουν γρηγορότερα αν έχει καταιγίδα.
Τα λέμε στην Πλατεία Κολωνακίου στις 9 λοιπόν!
ηλιοβασίλεμα στο πάρκο
23/09/2010
AYTONOMIA 'H ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ: ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ
"κάτω από το πλακόστρωτο, η παραλία", Παρίσι Μάης 1968
Μία από τις επιδραστηκότερες πολιτικές ομάδες της χώρας έπαψε να υφίσταται από εχθές. Η πολιτική ομάδα "Αυτονομία ή Βαρβαρότητα" και το περιοδικό που εξέδιδε "Μάγμα" θα σταματήσουν να λειτουργούν λόγω αξεπέραστων εσωτερικών διαφωνιών. Η ομάδα, έχοντας καθ όλη τη διάρκεια ύπαρξής της τον θαυμασμό αυτού του blog ενέπνευσε πολλές από τις δράσεις μας και θεμελίωσε μια πολιτική στάση η οποία είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ όταν ευαγγελίζεσαι κριτική σε ότι αφορά τον δημόσιο χώρο και την εμπειρία της πόλης.
Αναμιγνύοντας την ύστερη θεωρία (μετά 1952) του Κορνήλιου Καστοριάδη (κλικ) με την σύγχρονη οικονομική κριτική ενάντια στην "ανάπτυξη" (αντι-στοχοποίηση του ΑΕΠ) (κλικ) μαζί με βαθιά οικολογία (Μπούκτσιν κ.α.) (κλικ) αλλά και χιούμορ, τέχνη και σαρκασμό - κατά την γνώμη μας υπήρξε μια ολοκληρωμένη άποψη για τα πολιτικά πράγματα στην χώρα μας και οι κριτικές και αναλύσεις που εξέδιδε έβρισκαν σχεδόν πάντοτε τον στόχο.
Τα κείμενά τους ιδιαίτερα όσον αφορά το "πρόταγμα της αυτονομίας", την "άνοδο της ασημαντότητας", τα "πέντε σημεία για την από-ανάπτυξη" καθώς και οι σκέψεις τους πάνω στο φαντασιακό της νεοελληνικής κοινωνίας πιστεύουμε ότι είναι ο θεμέλιος λίθος για μια ουσιώδη πολιτική μετά τα Δεκεμβριανά.
Fame Over λοιπόν!
Για την Αυτονομία ή Βαρβαρότητα κάνε κλικ εδώ.
Για το Μάγμα κάνε κλικ εδώ.
Παρακάτω παραθέτουμε την ανακοίνωσή της ομάδας:
BANKSY: EXIT THROUGH THE GIFT SHOP
Το ωρολόγιο πρόγραμμα του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας «Νύχτες Πρεμιέρας» γράφει: «Ο κουκουλοφόροςBanksy, ο διασημότερος γκραφιτάς του κόσμου, αρπάζει την κάμερα και γυρίζει το κορυφαίο street art ντοκιμαντέρ όλων των εποχών. Η αφρόκρεμα των ζωγράφων του δρόμου αποδομούν την αστική μιζέρια σε ζωντανή σύνδεση με τη μεγάλη οθόνη.»
Μεταξύ μας τώρα το Exit Through The Gift Shop ΔΕΝ είναι το κορυφαίο street art ντοκιμαντέρ όλων των εποχών, κυρίως επειδή ΔΕΝ είναι ντοκιμαντέρ. Περιέχει βέβαια πολύ ενδιαφέρον αρχειακό υλικό και συνεντεύξεις σημαντικών δημιουργών street art(space invader, swoon, shepherd Fairey κ.α.), η ενασχόλησή του με πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις όμως κάπου εκεί σταματάει. Επιπλέον ΔΕΝ αφορά την street art, τουλάχιστον όχι αποκλειστικά. Αφορά ΚΑΙ αυτήν, όπως επίσης αφορά την σύγχρονη τέχνη γενικότερα, τους καλλιτέχνες, το κοινό, την εικόνα και την έννοια του «ταλέντου», το χρηματιστήριο των γκαλερί, το αλισβερίσι με τα media.
Όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι πάρα πολύ βαρετά, μόνο που δεν είναι καθόλου. Μιλάμε για τον άνθρωπο που έμπασε μια φουσκωτή κούκλα - ντυμένη κρατούμενο του Γκουαντάναμο, στην Disneyland προκαλώντας απανωτά εγκεφαλικά στουςsecuritάδες του Μίκυ (και στην συνέχεια έκανε βόλτα με το τρενάκι «Πειρατές της Καραϊβικής»). Στο Exit Through the Giftshopδικαιώνει την φήμη του ως δημιουργού κάποιων εκ των πιο καυστικών, αστείων και to the point έργων του δρόμου. Η ταινία του φυσικά και δεν είναι τόσο ανατρεπτική όσο τα έργα του – αλλά έχει πλάκα και κυρίως τα κότσια να προβοκάρει ακόμα και τον ίδιο της (του) τον εαυτό. Εάν δεν την κατεβάσετε δείτε την, την Παρασκευή στις 00.30 στον κινηματογράφο ΔΑΝΑΟ 1, σε έκτακτη προβολή έπειτα από 2 απανωτά sold out. Θα την θυμηθείτε την επόμενη φορά που θα διαβάσετε δελτίο τύπου εικαστικής έκθεσης.
22/09/2010
21/09/2010
20/09/2010
18/09/2010
ΛΙΣΑΒΩΝΑ: OS GEMEOS + BLU
Ενώ στην Αθήνα συζητάνε (μάλλον έχει αποφασισθεί) να γκρεμίσουν το αμαξοστάσιο του ΗΛΠΑΠ στο Γκάζι το οποίο φέρει το σημαντικότερο ίσως landmark της γενιάς μας οι άνθρωποι που το έφτιαξαν (Os Gemeos, Βραζιλία) στράφηκαν αλλού για να συνεχίσουν την πορεία τους. Αυτό το εντυπωσιακό σε μέγεθος και ουσιαστικό σε βάθος κομμάτι θα το βρεις σε μια πόλη "σαν" την Αθήνα, όπως μας λένε. Μόνο που αυτοί μας ξεπέρασαν ίσως σε πολιτισμό, ομορφιά και ουσία...
Εμείς όμως πάμε για άλλα, ε...?
16/09/2010
"ΑΝΑΠΤΥΞΗ" ΙΣΟΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
Έλος Παπά, Ίος 2004-2010
"Ανάπτυξη" ίσον καταστροφή!
(κλικ)
15/09/2010
DAVID BYRNE: BICYCLE DIARIES
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο David Byrne χρησιμοποιεί το ποδήλατο ως κύριο μέσο μεταφοράς στη Νέα Υόρκη. Δύο δεκαετίες πριν, ανακάλυψε τα πτυσσόμενα ποδήλατα και άρχισε να τα παίρνει μαζί του στα ταξίδια του σε όλο τον κόσμο. Αυτή η επιλογή προερχόταν αρχικά από την ευκολία και όχι από πολιτικά κίνητρα, αλλά όσο πιο πολλές πόλεις έβλεπε από το ποδήλατό του, τόσο περισσότερο γαντζώνονταν σε αυτόν τον τρόπο μεταφοράς και την αίσθηση της απελευθέρωσης και χαράς που παρείχε.
Αυτή η στάση, από το κάθισμά του ποδήλατό του, έγινε παράθυρο με πανοραμική θέα και στη συνέχεια εμπειρία σχετικά με την αστική ζωή, μια μαγική εμπειρία που ανοίγει τα μάτια κάποιου προς τις εσωτερικές λειτουργίες, τους ρυθμούς, την γεωγραφία και τον πληθυσμό μιας πόλης.
Το Bicycle Diaries εξιστορεί κατά γράμμα τις παρατηρήσεις και τις ιδέες του Byrne - αυτά που βλέπει, αυτούς που συναντά, αυτό που σκέφτεται - καθώς ποδηλατεί σε ορισμένες από τις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου. Σε μέρη όπως το Μπουένος Άιρες, την Κωνσταντινούπολη, το Σαν Φρανσίσκο και το Λονδίνο, η προσοχή εστιάζεται περισσότερο σε μουσικούς και καλλιτέχνες. Η πολιτική έρχεται στο προσκήνιο σε πόλεις όπως το Βερολίνο και τη Μανίλα, ενώ στα κεφάλαια για την πόλη της Νέας Υόρκης μιλά για τα διαμορφωμένα προαστιακά βιομηχανικά πάρκα. Μιλά για τα σύγχρονα ερείπια μέγα-πόλεων, όπως Ντιτρόιτ, Πίτσμπουργκ, και Columbus και γενικότερα την ιστορία του αστικού τοπίου. Στην πορεία, ο Byrne μοιράζεται τις σκέψεις σχετικά με τη μόδα, την αρχιτεκτονική, την πολιτισμική απομόνωση, παγκοσμιοποίηση, και τη ριζοσπαστικούς νέους τρόπους που ορισμένες πόλεις, όπως η γενέτειρά του, γίνονται όλο και πιο φιλικές προς το ποδήλατο - όλα μεταφέρονται μέσω μιας πολύ προσωπικής μίξης χιούμορ, περιέργειας, και ανθρωπιάς.
Γκλόκαλ?
14/09/2010
ΑΛΗΤΟΓΑΤΟΙ: ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ
Οι Αλητόγατοι ως ομάδα έπαψε να υφίσταται. Παρακάτω, παραθέτουμε αυτούσια την ανακοίνωση όπως παρουσιάσθηκε στο blog τους. Θα τα πούμε στο δρόμο, παιδιά!
"Ο βασικότερος στόχος των Αλητόγατων ήταν να βγάλουν στους δρόμους της νυχτερινής Αθήνας, αστικούς ποδηλάτες που μπορούν ακολουθώντας ιδιαίτερες διαδρομές, σοκάκια, καβατζόδρομους κτλ να απολαύσουν ένα ιδιαίτερο πρόσωπο της πόλης τους και μάλιστα από την οπτική γωνία ενός ποδηλάτη. Ο ποδηλάτης, λόγω των χαμηλών ταχυτήτων που αναπτύσσει (ενίοτε, γιατί και αυτό αποδεικνύεται ως μύθος αν κανείς κατέχει ένα αξιόλογο ποδήλατο), έχει την δυνατότητα να δει με την ησυχία του και να παρατηρήσει γωνίες της πόλης που στο παρελθόν δεν είχε εξερευνήσει. Ταυτόχρονα, δεν βασίζεται σε ενεργειακές καραμέλες τύπου βενζίνης....βασίζεται στα πόδια του! Και αυτή είναι η ύστατη ελευθερία....να μπορεί κανείς να πάει όπου τον πάνε τα πόδια του!
13/09/2010
SPOMENIK
Δίνοντας προσοχή στην ολοκληρωτική ένταξη τους στο τοπίο, o φωτογράφος καταδεικνύει πως τα τοπία μετατρέπονται σε περιοχές μνήμης. Τιμώντας την μνήμη της κοινής τραυματικής εμπειρίας κατά τη διάρκεια του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου και των αντιστασιακών μαχών, αυτά τα μνημεία προορίστηκαν να παρέχουν στους πληθυσμούς της Γιουγκοσλαβίας μια κοινή ιστορία και ταυτότητα που θα ήταν παραγωγικές στη μελλοντική εξέλιξή τους. Εντούτοις, προς το τέλος 20ου, αυτά τα τοπία κατακερματίστικαν από την εθνικιστική και εθνική βία και τα μνημεία τους παραμελούνται τώρα.
Η ιδέα της προόδου και ανάπτυξης έχει θαφτεί κάτω από το βάρος της ιστορίας και αυτά τα μνημεία τα οποία υπήρξαν μηχανές sightseeing χάσκουν τώρα σαν ξεπερασμένες ίσως αόρατες κατασκευές. Ένα άλλο είδος Μοντερνιστικών Μνημείων μαζί ίσως με τα δικά μας γιαπιά των νησιών.
@ozonweb
12/09/2010
11/09/2010
10/09/2010
EID AL-FITR
Εκατοντάδες μουσουλμάνοι συγκεντρώθηκαν σήμερα το πρωί στην πλατεία Κοτζιά για να προσευχηθούν καθώς ολοκληρώθηκε η περίοδος του Ραμαζανίου. Η προσευχή Eid Al-Fitr πραγματοποιήθηκε έπειτα από νηστεία 30 ημερών, με την συμμετοχή δυο Ιμάμηδων που προσκλήθηκαν από την Αίγυπτο. Παράξενο θέαμα για τα δεδομένα μιας πόλης η οποία εξασκεί με θαυμαστή δεξιοτεχνία την μέθοδο της στρουθοκαμήλου σε ότι αφορά τους ξένους της: δεν ασχολούμαστε μαζί τους – παρά μόνο αν μας ενοχλήσουν – οπότε δεν υπάρχουν. Στην Αθήνα την στιγμή αυτή ο αριθμός των Μουσουλμάνων αγγίζει τις μερικές χιλιάδες και η ανάγκη δημιουργίας τεμένους καθίσταται πια επιτακτική. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς πιστός, με την θρησκευτική έννοια του όρου, για να αναγνωρίσει σε άλλους το δικαίωμα να ασκούν τις θρησκευτικές τους παραδόσεις. Μερικές φορές η χρήση του δημόσιου χώρου δεν έχει πλάκα...κυρίως όταν συμβαίνει επειδή ο χρήστης δεν έχει άλλη επιλογή.
08/09/2010
01/09/2010
ΑΣ ΞΕΧΥΘΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!
Ήρθε λοιπόν το τέλος του καλοκαιριού, λέμε με μισή καρδιά «καλό χειμώνα», ενώ άμμος πέφτει από τα παπούτσια μας και σερνόμαστε σαν σαύρες στα τσιμέντα που βράζουν ακόμα. Ήταν όμως ένα όμορφο καλοκαίρι, στην Ελλάδα ακόμα μπορείς να βρεις μια αυθεντική γωνιά και να την ρουφήξεις για να σου δώσει έμπνευση για έναν ολόκληρο χρόνο.
Ήταν το καλοκαίρι μετά το μεγάλο χαστούκι. Φέτος μας είπαν ότι είμαστε για τα μπάζα και με την βούλα. Όχι οτι δεν το ξέραμε, απλά τώρα έχουμε στην αποτυχία copyright με barcode.
Είμαστε όμως ακόμα εδώ, και ένας ακόμα χειμώνας μας περιμένει να οργώσουμε την πόλη, να ζήσουμε, να νιώσουμε την πόλη, τους δρόμους της, την μυρωδιά της, κι αν δεν υπάρχει τίποτα από όλα αυτά να τα φτιάξουμε εμείς!
BOULEVARD SOUNDSYSTEM/ MAD PROFESSOR MIXTAPE
Στις 14 Ιουλίου ο Mad Professor επισκέφθηκε την Αθήνα για να συμμετάσχει στο One Love Summer Festival. Ο δαιμόνιος συλλέκτης τζαμαϊκανής μουσικής και θιασώτης soundsytem DJ καταστάσεων, Λάμπρος Φάτσης, aka Boulevard Soundsystem, δε έχασε την ευκαιρία και τον φιλοξένησε στην εκπομπή του για τον διαδικτυακό σταθμό RadioBubble. Στο vol.7 της εκπομπής Dub le Bubble, μπορείς να ακούσεις μια συνέντευξη που παραπέμπει περισσότερο σε συζήτηση για τις ρίζες, την ουσία αλλά και την γοητεία των soundsystem σε μια μέρα που και οι δύο παρευρισκόμενοι είχαν τόσα κέφια για κουβέντα όσα και για υπέροχες μουσικές.
Με αφορμή την συνομιλία αυτή λοιπόν παρουσιάζουμε μιξαρισμένο το μουσικό σκέλος της εκπομπής ύστερα από «παράκληση» μας, στην οποία και ανταποκρίθηκαν...all the parties involved!
Για να ακούσεις την συνομιλία με τον Mad Professor κάνε κλικ εδώ.
Για να κατεβάσεις το mixtape κάνε κλικ εδώ.
Subscribe to:
Posts (Atom)